NEWS – wanda gallery

At the Crash Club event, we will be presenting the works of Weronika Wysocka and Oskar Pawełko.

CRASH CLUB is an inclusive and social exhibition project that invited galleries to transcend the confines of their usual spaces by extending their exhibitions into one big group show during the Warsaw Gallery Weekend. CRASH CLUB features local and non-local galleries, artist-run-spaces, and artists that are not represented by galleries in Warsaw, creating a context of intersection and encounter, or of crash and collision.

Dawid Radziszewski, Ewa Opałka, Fundacja Galerii Foksal, Galeria Le Guern, Gunia Nowik Gallery, HOS, Krupa Art Foundation, Łęctwo, Lescer Art Center, LETO, lokal_30, Monopol, Piana Gallery Foundation, Piktogram, Pola Magnetyczne, Polana Institute, Propaganda, Stereo, Suprainfinit Gallery, Galeria Szydłowski, Turnus, wanda, Śmierć Człowieka, Przyszła Niedoszła, Wschód, Raster, Ziemniaki Foundation

Filip Rybkowski’s works at the exhibition “Your Body Is My Body,” curated by Paulina Olszewska at BRAUNSFELDER. The exhibition is part of the 15th The Düsseldorf Cologne Open Galleries.

13th edition of Warsaw Gallery Weekend is coming up – establishing its position as the biggest contemporary art preview in East-Central Europe. During this year’s programme, you’ll get to see the exhibitions of 35 galleries from Warsaw, Poznan, Gliwice and Cracow. As well as – artist talks, discussion panels, guided art walks and many more.

The exhibition by painter Ksenia Gryckiewicz and composer Antonina Nowacka is an empirical journey into the depths of the inner self, an attempt to find balance within oneself and in nature, a pursuit of delving as deeply as possible. The search of self sometimes revolves in circles, at times excessively rooted in surface consciousness, and at times sinking into a hypnotic state of reality assessment impossibility, generating images, invoking experiences, and memories absent upon awakening.

Gryckiewicz multiplies her image, changing perspectives like successive frames of a film, delving deeper from objective to subjective. Intuitively, she seeks duality, support in another person, and a connection with them, trying to constitute herself from the polyphony in introspection. The characters in the paintings seem to be trying to retreat to the Lacanian stade du miroir in order to start seeing themselves as a separate person anew through self-identification with their image. Inner dialogue sometimes leads to self-understanding, while other times it evokes a feeling of falling, as if transitioning from wakefulness to dreaming. Euphoria clashes with the destructive impossibility of making a choice.

In her practice, Nowacka realizes sound compositions using natural spaces with unusual auditory potential, including caves, grottoes, and open meadows. She uses the voice as an instrument and its correlation with mental states, internal and external phenomena. Nature actively participates in the artist’s actions, becoming a context or pretext for her work, sometimes even one of the characters. The composer translates her methodology from the realm of music into visual activities, venturing into another medium – photography – to portray flowers by abstracting and delving into their forms. In the relationship between the observer and the object of observation, she observes and reviews nature as a sphere of surreal narratives and unknown, fantastic worlds. She composes through the delicacy and transience of colorful forms.

The artists together created a music piece that is present in the exhibition space. The recording, made in the Rotunda of the Królikarnia building, is a kind of dialogue between the artists, an exchange of energy. They bring out the ritualistic nature of singing from the deepest areas for themselves, entering a state of trance in search of the most inaccessible points both in their nature, but also going far beyond it at times, together they shape the landscape of their worlds.

It remains to bow to the earth, listen, surrender to the resonating nature, and in peace, wait for oneself. To experience a state of equilibrium – to hear one’s own voice.

LISTE Art Fair Basel 2023
12-18.06.2023

wanda gallery | booth 76

Hanna Antonsson and Filip Rybkowski
we also host at the booth the understructures

Using a quasi-archaeological survey method, Swedish artist Hanna Antonsson (’91) and Polish artist Filip Rybkowski (’91) disassemble particular elements of reality, both atavistic and solidified in the symbolic order. From the clash and deconstruction, focusing on remnants and fragments, emerges a politicized polyphony reflecting the specifics of the current time.
Through their artworks, they reconstruct incidents, awakening this semantic hybrid to life, using the visual representations, symbolism and materiality of the fragments as an initial point, a starting moment for the interpretation machinery. Rybkowski’s tool is the critical act of reconstruction, combined with a reflection on the gesture of re-establishment, conservation and recapture. Antonsson’s exploration of taxidermy takes place through birds, wings and feathers, where parts of the bird are deconstructed and re-animated using moving, electronic parts to create sculptural works.

understructures, Kyiv-based collective founded in 2020, features two emerging Ukrainian artists who currently based in Ukraine – Ksenia Bilyk and Eliza Mamardashvili. Trough her work, Bilyk deconstructs the mechanisms of propaganda and the way they enchant people and fuel new myths. Mamardashvili, drawing from her own experience as a person of Georgian origin, born and raised in Ukraine, focuses on issues of national identity and common memory.

____

Filip Rybkowski’s (b. 1991) practice is based on painting, installation, video and photography. His works transcend the traditional boundaries of painting, entering the field of mosaic, objet trouvé and installation. Rybkowski combines the poetics of the fragment, juxtaposing original artefacts with reconstructions and images. He is interested in the problematic status of “authenticity” and the processes of a historical construction of memory. In his most recent projects, his basic tool is the critical act of reconstruction combined with reflection on the political nature of the gesture of restoration, preservation and conservation. He is a co-founder of the Piana Foundation and Piana Gallery, which support and promote young artists.

W nadziei wrócić do ciebie
Życie beztroskie, pełne miłości.
Każdy dzień tonę
w radości i z tobą.
W ciszy,
czekam aż wyciekniemy
przez wąską szczelinkę
w najgłębsze miejsce.
Nosze na sobie suknie
o zapachu
stłuczonego kryształu.

Każdą noc błyszcze
w światłe księżyca.
Odsłonięta skóra
pamięta dotyk.

W blasku światła świecy
kiedy przypadkiem strącisz
błyszczeć się będą kawałeczki szkła.

We’re very excited to announce that we will participate in Liste Art Fair Basel 2023!

Together with Hanna Antonsson, Filip Rybkowski and understructures.

wanda gallery | booth 76

Filip Rybkowski

Great battle of the doves for the last olive branch, 2022
gouache, gypsum, paper, glue, wood, acrylic mass, plywood
158 × 122 cm

Hanna Antonsson

Auto wing IV, 2022
taxidermy great black-backed gull wings, arduino,
servo motors, car tire, tire cable, metal rod, metal clips
65 × 65 × 30 cm (variable dimensions)

See you in Basel!

Warsaw Spring

31.03–02.04 2023

galerie otwarte 12:00-19:00

BWA Warsaw
Dawid Radziszewski
Gunia Nowik Gallery
Import Export
Le Guern
Leto
Lokal_30
Monopol
Piktogram
Pola Magnetyczne
Polana Institute
Raster
Stereo
Szara
wanda
Wschód

Polski rynek sztuki ewoluował w ostatnich latach. Mimo początkowych obaw, pandemia nie spowolniła rozwoju środowiska kolekcjonerskiego – wręcz przeciwnie. Przyzwyczailiśmy się do skrócenia dystansu oraz oglądania obrazów i rzeźb na ekranach telefonów. Sztuka najnowsza zadomowiła się w prywatnych mieszkaniach na dobre.

Jaka jest dzisiejsza warszawska scena sztuki współczesnej? Wciąż rześka, czasem nieokrzesana, a jednocześnie profesjonalna i na światowym poziomie. Międzynarodowa i lokalna na raz. Ale przede wszystkim pełna intrygujących inicjatyw, ekscytujących zarówno dla odbiorców jak i samych twórców.

Formuła wydarzenia łączy w sobie nasze ulubione cechy targów sztuki oraz wielkomiejskich weekendów galeryjnych. W ciągu trzech dni obejrzeć będzie można 16 pokazów, rozsianych po całej Warszawie. Przygotowane zostaną przez wiodące prywatne galerie w przekrojowy sposób, by zaprezentować najlepsze i premierowe prace z programu.

Warsaw Spring website

Warsaw Spring | instagram

Warsaw Spring | FB event

December 17-18, 2022 was the first edition of the Warsaw Winter Art Fair, a unique form of fair co-created by 11 contemporary art galleries. The event was initiated by wanda gallery in cooperation with Syrena Real Estate. The interior of a revitalized postmodern office building from the 90s, inspired by the designs of Alessandro Mendini, Mario Botta and the Memphis Group, for the time of the fair becomes a place for the presentation of paintings, objects, sculptures, limited edition photographs and graphic works.

Galleries:
BWA Warsaw
Dawid Radziszewski
Krupa Gallery
Le Guern
LETO
Monopol
Olszewski Gallery
Piktogram
Raster
Serce człowieka
Szara
wanda

wanda gallery presented works by Martyna Borowiecka, Yulia Krivich, Olga Krykun, Kornel Janczy, Paweł Olszczyński

Event partners:
Syrena Real Estate, Pinebridge Benson Elliot, Society of Friends of the Museum of Modern Art in Warsaw, Lupo Pasta Fresca

Media patronage:
Vogue Poland, artinfo.pl, Szum magazine, USTA magazine, Magazif, Architecture Snob

We were invited by SZUM Magazine to participate in a survey on the art market in Poland, along with us in the survey participated:
Dawid Radziszewski, Gunia Nowik, Sonia Jakimczyk and Piotr Bazylko (Import Export Gallery), Karol Sienkiewicz, Kuba Szreder, Małgorzata Smagorowicz-Chojnowska

Słowo „hossa” jest najlepszym dowodem na to, że polski rynek sztuki wciąż nie doszedł do fazy stabilizacji, ale wpisany jest w nieznośną narrację kolejnych „boomów” — choć dzisiejszy jest z pewnością inny niż jeszcze przed dekadą. Odtrąbić faktyczny sukces będziemy mogli dopiero wtedy, gdy rynek przestanie być rozpatrywany jako osobny byt, a stanie się integralną (i transparentną) składową pola sztuki, samoświadomą i uwzględniającą interesy wszystkich aktorów pola. W przypadku wandy wpisanie w szerszą siatkę relacji jest czymś naturalnym — jako galeria komercyjna istniejemy od kilku tygodni, do tej pory zaś zajmowaliśmy się kuratorstwem, krytyką, pracą dydaktyczną, redaktorowaniem, koordynacją i innymi sposobami pracy z artystkami, instytucjami i galeriami. Wspólnym mianownikiem tych aktywności było nastawienie na budowanie dyskursu i relacji, nie wyłącznie gromadzenie hajsu. Jesteśmy przekonani, że działalność komercyjna może się opierać na tych samych założeniach.

Tym, czego w naszym poczuciu w polskim polu sztuki nadal brakuje, jest próba zrealizowania na serio postulatu, który towarzyszył galeriom prywatnym przed kilkoma laty – wykroczenia poza schemat sklepu ze sztuką w kierunku aktywności bliższych instytucjom publicznym, wychodzących poza formułę wystawienniczą. To oczywiste, że galerie dysponują innymi narzędziami niż instytucje – ale też odwrotnie. Zwłaszcza że galerie są tym obszarem, w którym możliwa jest praca w perspektywie długiego trwania i wieloletniego pogłębiania relacji z artystkami i artystami. Nie oznacza to dążenia do instytucjonalnej mimikry, a poszukiwanie pola pomiędzy dwoma formułami, bo to w tej strefie pośredniej, poza utartymi schematami ekspozycyjnymi, poza instrumentalizacją rynkową z jednej, a instrumentalizacją narracyjną podporządkowaną wąskiej wizji kuratorskiej, dzieją się rzeczy najciekawsze. Zwłaszcza, że dzisiejszy kryzys związany z politycznymi nadaniami w kluczowych instytucjach nie jest nagłym końcem złotej ery, a zwieńczeniem wielu mniejszych kryzysów. To, co w instytucjach publicznych jest problematyczne — jak kierowanie jednym miejscem przez tę samą osobę prze kilka dekad — w kontekście galeryjnym pozwala na faktyczną realizację podstawowego ich celu – pogłębionej, horyzontalnej i nieprzemocowej współpracy z twórcami.

W dyskusji o rozwoju lokalnego rynku nie można zapominać o centralnym elemencie układu, czyli osobach artystycznych, które nie mogą być traktowane jak podwykonawcy i dostarczyciele towaru, a partnerzy w dyskusji, których praktyka nie jest jedynie kapitalizowana na rynku, ale zyskuje w galeriach przestrzeń do rozwoju w ramach wymiany doświadczeń i perspektyw. Galerzystki i galerzyści nie mogą w tym układzie usadowić się na pozycji obsługi techniczno-księgowej. To zdaje się najpoważniejszym zagrożeniem związanym z poczuciem panującej hossy – koncentracja na rozwijaniu kolejnych wydarzeń, nieodmiennie opartych na zachodnich wzorcach i aspiracjach, w poczuciu, że namysłu nie wymaga model współpracy z osobami artystycznymi – raison d’etre całego rynku sztuki. Symptomatyczne jest w tym kontekście wydarzenie, w ramach którego wystawą Olgi Krykun otwieraliśmy galerię – Druh Druha, pokazujące, że działalność komercyjna nie musi wykluczać zaangażowania; równie znamienne jest to, ile galerii nie wzięło w nim udziału, siłą rzeczy komunikując, jak ustawia swoje priorytety. Responsywność w naszym odczuciu nie wiąże się z reakcją na koniunkturę a raczej wykorzystaniem swoich narzędzi i możliwości– w tym przypadku do zajęcia stanowiska wobec kolonizacyjnej wojny o wiele mniej odległej niż droga do Basel.

With the support of the “Polish Culture in the World” program of the Adam Mickiewicz Institute